Nummer 134 van de Slibreeks is een
bijzondere dichtbundel met dichter Peter van Lier en beeldend kunstenaar
Machteld van Buren in de rol van wachter op een precaire plaats aan het water. De
bundel bevat poëzie waarin tekst en beeld elkaar nodig hebben en wezenlijk met
elkaar verbonden zijn. Voor dit werk lieten beide kunstenaars zich nadrukkelijk
inspireren door Vlissingen. Van Buren maakte voor dit boek collages, want:
'Vlissingen op zich is al een collage.'
PvL: 'Ja, inderdaad! Aan de ene kant
heeft het stadje een prachtige historische kern, maar iets verderop ook een
jaren zeventig winkelcentrum. Dit alles geflankeerd door een terrein waar eens
scheepswerven stonden, maar dat nu wordt beheerst door kaalslag. En hoe de 17e-eeuwse rust achter de dijk te rijmen met de 21e-eeuwse bedrijvigheid
op het water die dag en nacht voortduurt! En het contrast tussen het
natuurlijke element van de Westerschelde en het immense industriegebied dat
zich vanuit de verte opdringt.'
MvB: 'De teksten zijn eerder bezorgd dan ontspannen. Ik heb geprobeerd om tamelijk onbevangen contrasterende, soms verzachtende beelden toe te voegen.'
[Verkrijgbaar bij uitgeverij CBK Zeeland]
Over deze bundel schreven: Erik Lindner, Merijn Schipper en Sheila van Rheenen. Interessant om te zien hoe twee van de drie recensenten het samengaan van woord en beeld negeren om in de clinch te raken met alleen de woorden.
_____
Peter van Lier verhoudt zich als dichter ook elders tot beeldende kunst. Voor het Poëzieplein in Schiedam maakte hij met beeldend kunstenaar Vincent Botella een poster. Schilderijen van Arjan van Es zijn onderdelen van gedichten geworden. Van een ervan is een digitale print gemaakt (oplage: 25). [Verkrijgbaar bij de auteur.] In het tijdschrift Parmentier ( nr. 4, 2011) schreef hij een reeks duogedichten met Arnoud van Adrichem, wat betekent dat ze elkaars werk hebben aangevuld maar ook in elkaar werk veranderingen hebben aangebracht. Beeldend kunstenaars Machteld van Buren en B.C. Epker reageerden daarop in beeld met eenzelfde werkwijze.
In Raster wordt een andere combinatie van uitdrukkingsvormen beproefd en gewogen. Wat troost het meest: poëzie of proza? Een gedicht bij de dood van zijn vader wordt er door Van Lier gekoppeld aan een grafrede.
_____
Twee gedichten uit Wisseling van de wacht:
MvB: 'De teksten zijn eerder bezorgd dan ontspannen. Ik heb geprobeerd om tamelijk onbevangen contrasterende, soms verzachtende beelden toe te voegen.'
[Verkrijgbaar bij uitgeverij CBK Zeeland]
Over deze bundel schreven: Erik Lindner, Merijn Schipper en Sheila van Rheenen. Interessant om te zien hoe twee van de drie recensenten het samengaan van woord en beeld negeren om in de clinch te raken met alleen de woorden.
_____
Peter van Lier verhoudt zich als dichter ook elders tot beeldende kunst. Voor het Poëzieplein in Schiedam maakte hij met beeldend kunstenaar Vincent Botella een poster. Schilderijen van Arjan van Es zijn onderdelen van gedichten geworden. Van een ervan is een digitale print gemaakt (oplage: 25). [Verkrijgbaar bij de auteur.] In het tijdschrift Parmentier ( nr. 4, 2011) schreef hij een reeks duogedichten met Arnoud van Adrichem, wat betekent dat ze elkaars werk hebben aangevuld maar ook in elkaar werk veranderingen hebben aangebracht. Beeldend kunstenaars Machteld van Buren en B.C. Epker reageerden daarop in beeld met eenzelfde werkwijze.
In Raster wordt een andere combinatie van uitdrukkingsvormen beproefd en gewogen. Wat troost het meest: poëzie of proza? Een gedicht bij de dood van zijn vader wordt er door Van Lier gekoppeld aan een grafrede.
_____
Twee gedichten uit Wisseling van de wacht:
.jpg){kind=link}